Amplifikacja natury
Projekt Amplifikacja natury opiera się na założeniu, że architektura jest częścią procesów zachodzących w skali planety. Według twórców wystawy — kuratorki Anny Ptak i architektów Małgorzaty Kuciewicz i Simone De Iacobisa z grupy CENTRALA — nie służy ona tylko ochronie przed naturą, ale jest integralnie związana z takimi zjawiskami jak grawitacja, krążenie wody czy cykl dnia i nocy. Inspiracją dla autorów były przykłady z historii polskiej architektury wykorzystujące siły natury: wpisany w skarpę wiślaną kompleks sportowy Warszawianka, zaprojektowany przez zespół Zakładów Artystyczno-Badawczych przy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierownictwem Jerzego Sołtana (procesy geologiczne), dom Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie (cykl dobowy) oraz wizjonerski, niezrealizowany projekt Nawodnego pawilonu obrotowego Jacka Damięckiego (wyporność wody). Rezultatem takiego podejścia do architektury są również dwa autorskie projekty CENTRALI: otwarty wertykalnie Dom Cabrio i Pawilon deszczy. Wystawa, którą CENTRALA przygotowała we współpracy z rzeźbiarką Izą Tarasewicz, jest traktowana przez autorów jako rodzaj diagramu — interpretując badania zespołu, ukazuje zależności, w jakie wprzęgnięta jest architektura. Instalacja wykorzystuje zjawisko wyporności i wodę jako nośnik informacji — środowisko dla dryfujących modeli architektonicznych. W ciągu pół roku trwania wystawy przestrzeń ekspozycyjna będzie się zmieniać pod wpływem wody, światła zależnego od pory dnia i roku, interakcji widzów, unaoczniając włączenie architektury w fizyczne procesy przemian.
Prezentacji w Pawilonie Polskim towarzyszy książka Amplifikacja natury. Wyobraźnia przestrzenna architektury w epoce antropocenu pod redakcją Anny Ptak, według projektu Krzysztofa Pydy.
- ROK2018
- KATEGORIA Biennale Architektury
- EDYCJA16
- CZAS TRWANIA26.05 – 25.11
- KOMISARZHanna Wróblewska
- KURATORAnna Ptak
Autorzy
CENTRALA — Małgorzata Kuciewicz, Simone De Iacobis – warszawskie studio architektoniczno-badawcze zostało założone w 2001 roku jako platforma wspólnych poszukiwań twórczych architektów, designerów i artystów przez Krzysztofa Banaszewskiego, Małgorzatę Kuciewicz, Jana Strumiłłę i Jakuba Szczęsnego. Od 2016 roku CENTRALĘ prowadzą Małgorzata Kuciewicz i Simone De Iacobis (w zespole od 2010), realizując program niezależnych badań, reinterpretacji i interwencji dążących do odnowy języka architektury. Autorzy dziesiątek wystaw, projektów przestrzeni publicznych i interwencji artystycznych w Polsce i zagranicą.
Iza Tarasewicz – artystka, rzeźbiarka, autorka instalacji przestrzennych, dźwiękowych i performansów. Jej sztuka balansuje między skrupulatnym dociekaniem dotyczącym materialnych i fizycznych podstaw życia, jedności organicznych i nieorganicznych bytów a podejściem witalistycznym, intuicyjnym i zakorzenionym w praktykach wiejskiej zaradności i rzemiosła. Autorka wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych na całym świecie, laureatka konkursu „Spojrzenia 2015 – Nagroda Deutsche Bank”.
Jacek Damięcki – polski architekt i wynalazca. Jego bezkompromisowe koncepcje przestrzenne i synkretyczne projekty wiążą elementy zaczerpnięte z doświadczeń wielu dyscyplin — sztuki, geometrii, sportu. Od lat sześćdziesiątych wykonuje projekty architektoniczne, wystawiennicze, makroinstalacje przestrzenne i malarskie. Autor największych instalacji artystycznych w przestrzeni publicznej w Polsce, „Warszawy XXX” (1974) i „Chmury” (1994). W 2016 roku Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki prezentowała monograficzną wystawę jego dorobku: „Jacek Damięcki. Makroformy”.
Anna Ptak – kuratorka projektów artystyczno-badawczych, z wykształcenia antropolożka kultury, zainteresowana ekologicznymi i politycznymi uwikłaniami praktyk kulturotwórczych. Redaktorka książek, współkuratorka międzynarodowego programu rezydencji i kuratorka wystaw w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, m.in.: „kurz/dust/ghobar” (2015, z Amandą Abi Khalil), „Maja Bekan: 23 zgromadzenia” (2017), „Blue Box. Five Pieces on a Background” (2016, Izolyatsia, Kijów).
